Wprowadzenie
Lektura zagranicznych recenzji Popiołu i diamentu pokazuje, w jakim kontekście odbierana była twórczość młodego Andrzeja Wajdy na Zachodzie. W artykułach tych pojawiają się porównania do László Benedeka, Johna Forda czy Luisa Buñuela. W dziełach Wajdy filmoznawcy dostrzegali nawiązania do francuskiej Nowej Fali i włoskiego neorealizmu. Zastrzegali jednak, że jest to kino wyjątkowe – bardzo emocjonalne, poetyckie, wskazujące na malarskie doświadczenia twórcy. Recenzenci starają się również zarysować dramatyczne tło historyczne Popiołu i diamentu, a także poświęcają dużo uwagi zdjęciom oraz grze aktorskiej. W artykułach pojawiają się również pojedyncze zarzuty w stosunku do języka filmowego polskiego reżysera a nawet sugestie czy też porady dla początkującego twórcy.